پرخاشگري

همواره يكي از شكايات رايج والدين پرخاشگري فرزندان مي باشد. شما ممكن است به عنوان والدين كودك پرخاشگر بارها اين جمله را  به زبان بياوريد: “من احساس مي كنم مانند پدر و مادري شكست خورده هستم”. اين امر خيلي اهميتي ندارد كه چرا شما به عنوان پدر و مادر در آن زمان كه بايد، موثر نبوده ايد- آنچه كه مهم تر است اين است كه شما در مورد اين مساله چه كاري انجام داده ايد. ابتدايي ترين مرحله اين است كه  كه از الگوهايي كه در طول سال ها در كودكتان ايجاد شده است آگاه باشيد. از خودتان بپرسيد: “من چه رفتاري مي بينم و درمقابل آن چه واكنشي انجام مي دهم؟”
در نظر داشته باشيد، هر فرد، شرايط و هر كودك، خاص هستند. براي مثال برخي از والدين در كنترل و مواجهه با خشم خودشان دچار مشكل هستند. آن‌ها به محض اين‌كه مشكلي را مي بينند يا مي شنوند به اين ور و آن ور مي پرند، و به كودك سيلي مي زنند. اين تنها منجر به بدتر شدن وضعيت مي شود زيرا اگر شما واكنش پرخاشگرانه نشان دهيد، كودك شما مي آموزد كه پرخاشگري همان چيزي است كه با آن مي توان مشكلات را حل كرد. درنتيجه ممكن است كودك ياد نگيرد به شيوه هاي مختلف ديگري رفتار كند: او همچنين اعتدال خود را از دست مي دهد و پرخاشگر مي شود.
درمقابل، برخي از والدين بسيار منفعل هستند- اما كودكشان ممكن است به دليل عقب نشيني والدينش و برخورد نكردن درست با موضوع، پرخاشگر شود. بگذاريد واضح تر بگوييم: شما مي توانيد معتدل باشيد. شخصي ارام و پدر مادري موثر_اين دو متقابلا منحصر به فرد نيستند_اما شما هنوز لازم است كه محدوديت هايي را به صورت واضح، مشخص كنيد و در اين امر مشاركت كنيد.
اگر شما پدر و مادري هستيد كه در يك الگوي ناموثر در پاسخ به فرزندتان گرفتار شده ايد، توجه داشته باشيد كه تغيير يك شبه اتفاق نمي افتد. چگونگي پاسخ شما نشان نمي دهند كه شما والدين بد يا خوبي هستيد، اين ممكن است بدان معنا باشد كه شما بخشي از مشكل هستيد و بنابراين مي توانيد بخشي از راه حل نيز باشيد. اگركودك شما پرخاشگر است اين تقصير شما نيست اما لازم است كه شما به او آموزش دهيد كه چطور كارها را به روش هاي متفاوتي انجام دهد.
كودك شما ممكن است يك برچسب مانند ADHA (اختلال بيش فعالي/كمبود توجه)، ODD (اختلال نافرماني مقابله اي)، و يا اختلال دوقطبي داشته باشد. اما صرف نظر از نوع برچسبي كه فرزند شما دارد، شما هنوز هم مي توانيد ياد بگيريد كه موثر باشيد. رفتارهاي پرخاشگرانه نياز به تغيير دارند، و با وجود برچسب ها والدين هم لازم است كه تغيير كنند. ممكن است به دليل خواسته هايي كه هر روز از شما انتظار مي رود، احساس دلهره كنيد، اما اگر به رفتار پرخاشگرانه فرزندتان پاسخ ندهيد فقط وضع بدتر مي شود. روش شما براي رسيدگي به پرخاشگري كودكتان ممكن است از سني به سن ديگر و مرحله به مرحله تغيير كند. در اينجا چند راهنمايي براي كمك به شما در مراحل مختلف زندگي فرزندتان وجود دارد:
كودكان درسن پيش دبستاني و پرخاشگري
۱- ثبات داشته باشيد: براي كودكان جوان تر ثبات داشتن، اهميت زيادي دارد. شما نمي توانيد رفتارهاي يك روز را ناديده بگيريد و در روز بعد با فرياد زدن بر سر كودك خود واكنش نشان دهيد. صرف نظر از جايي كه هستيد و كاري كه انجام مي دهيد تلاش كنيد ثبات داشته باشيد. اگر فرزند شما  در حال كتك كاري با خواهر و برادر خود است، چيزي شبيه به اين پاسخ بدهيد: ” كتك كاري كار درستي نيست. لازم است شما زماني را با خود خلوت كنيد و آرام شويد.” تلاش كنيد كه در هر زمان به همان شيوه پاسخ مي دهيد.
۲-فرزندتان را از موقعيت دور كنيد: گاهي اوقات لازم است كه فرزندتان را از موقعيت دور كنيد تا به او كمك كنيد كنترل احساساتش را بازيابد. اگر در فروشگاه مواد غذايي هستيد و فرزند شما اوقات تلخي مي كند و به دليل اينكه شما آنچه را كه او دوست دارد برايش نمي خريد به سبد خريد لگد مي زند، شما مي توانيد بگوييد: “داري بيش از حد سروصدا ايجاد مي كني، ما براي خريد اين خوراكي ها به اينجا نيامده ايم و اگر سرو صدا را تمام نكني اينجا را ترك مي كنيم”.اگر فرزند شما سروصدايش را متوقف نكرد، به راه خود ادامه دهيد و او را از فروشگاه بيرون ببريد.
۳_با ديگر مراقبان هماهنگ باشيد: به ياد داشته باشيد كه رفتارهاي بدي مانند كتك كاري و حملات فيزيكي در مهدكودك ها و مراكز پيش دبستاني نيز رخ مي دهد. اين بخشي از مسيري است كه كودكان ياد مي‌گيرند كه در ادامه براي مدتي طولاني دركنار هم باشند، اما اگر كودك شما پرخاشگري مي‌كند شما بايد فورا با اين مساله برخورد كنيد. همچنين لازم است كه شما مداخلاتتان را با ديگر مراقبان هماهنگ كنيد به طوري كه هر دونوع مداخلات شبيه به هم باشند. به طور منظم با مربي مسائل را بررسي كنيد تا مطمئن شويد كه رفتار درحال بهبود يافتن است.
كودكان در سن مدرسه ابتدايي
اگر شما يك كودك دبستاني داريد كه مرتب رفتار پرخاشگرانه انجام مي دهد، لازم است كه به طور منظم، و احتمالا روزانه، با مدرسه به منظور نظارت بر رفتارش در ارتباط باشيد. به دنبال اين باشيد كه رفتار آن ها چه عواقبي در مدرسه دارد، و مطمئن شويد كه براي اين  سورفتارها در مدرسه عواقبي وجود دارد. شما ممكن است كه بخواهيد معلم كودكتان را تشويق كنيد كه  در مقابل انتظارات رفتاري و عواقب رفتارپرخاشگرانه، ثبات داشته باشد.
سوءرفتارهايي مانند ادامس جويدن يا دويدن در سالن بايد توسط مدرسه مورد نظارت قرارگيرد_كار آن ها اين است كه رفتارهاي معمول را مديريت كنند و شما به عنوان پدر و مادر ديگر لازم نيست براي آن ها مجازات ديگري را در نظر بگيريد_.اما رفتارهايي  هم هستند مانند پرخاشگري فيزيكي يا بدزباني كردن، و مدرسه نمي تواند به طور كامل اين مشكل را حل كند. اين رفتارها بايد درخانه دنبال شوند و مورد بحث قرار بگيرند و عواقب احتمالي در پي داشته باشند. دليل اينكه شما رفتارهاي مخرب تري را بايد به چالش بكشيد اين است كه خانه مكاني هست كه شما فرصت داريد تا به كودكتان راه حل هاي ديگر را آموزش دهيد. اگر براي اولين بار چيزي اتفاق افتاده است، به وسيله ي يك مكالمه پيرامون حل مساله، به او كمك كنيد تا تجسم كند كه كجا مهارت هاي مقابله كردنش شكست خورده است، وسپس در برخي از آن هايي كه براي آينده او موثرتر است با او كاركنيد. از او بپرسيد:”دفعه ي بعد چه كار متفاوتي انجام ميدهي؟”.
از سوي ديگر اگر سوءرفتار قبلا اتفاق افتاده است، نه تنها شما بايد در مورد اينكه مهارتهاي مقابله ايش كجا شكست خورده با او صحبت كنيد بلكه بايد براي رفتارش عواقبي هم در نظر بگيريد كه او را مسئول و پاسخ گو نگه دارد. اين عواقب مي تواند شامل هر كاري باشد كه شما فكر ميكنيد  براي يادگيري كودكتان در اين وضعيت مفيد است، تا زماني كه بتواند آن را كامل انجام دهد. بنابراين اينكه او را به انجام مجازات سختي براي ۶ ساعت واداريد مفيد نيست، اما واداشتن به اينكه او ۱۰ چيز را بنويسد كه مي‌تواند دفعه بعد آن ها را متفاوت انجام دهد مفيد است.

به هرحال اگر اين رفتارهاي پرخاشگرانه، تنها در مدرسه اتفاق بيافتند و نه درمكان هاي ديگر زندگي كودكتان، مهم است كه بدانيد چه اتفاقي افتاده است و دليلش چيست. اين يك رفتار نادرست است كه شما بخواهيد درمقابل مدرسه طرفداري فرزندتان را بكنيد و_ به نظر نمي رسد كه مفيد هم باشد_.اما اگر فرزند شما كه در موقعيت هاي ديگر تهاجمي نيست در مدرسه تهاجم و پرخاشگري مي كند لازم است كه شما دليلش را بفهميد. به صحبت هايي كه ممكن است كودك شما در مورد همكلاسي هايش و ديگر بچه ها بكند گوش دهيد. درحالي كه هنوز كودكتان را مسئول هر نوعي از رفتار پرخاشگرانه اش مي دانيد با معلم صحبت كنيد. بديهي است كه اگر شما همان رفتار را در خانه ببينيد، نتيجه ثابتي دارد و به مدرسه اجازه بدهيد كه بداند شما چه پيامدي را براي كودك در نظر مي گيريد.

منبع:كانون مشاوران ايران-چگونگي مديريت رفتار كودك پرخاشگر

آشنايي با انواع پرخاشگري در روانشناسي و پرخاشگري چيست ؟
آن چه كه از پرخاشگري در نگاه اول به ذهن مان خطور مي كند رفتاري نامعقول، خود خواهانه و حاكي از يك تصميم هيجاني و اشتباه است.
چرا پرخاشگري مي كنم و چطور آن را رفع كنم؟اما پرخاشگري صرفا نشان دهنده ي رفتار غير منطقي و همراه با پشيماني و دردسر نيست.
از نظر تكاملي آن چه كه باعث بقاي نسل و پيروزي اجداد مان مي شده برخوردي همراه با پرخاشگري و مبارزه با عامل تهديد كننده جاني و محدوده زندگي يا قلمروشان بود.
در روانشناسي پرخاشگري به رفتاري گفته مي شود كه هدف آن ايجاد آزار و اذييت به ديگري است كه معمولا اين كار با هدف انتقام و تنبيه صورت مي گيرد.
پرخاشگري اصولا ديگران را هدف مي گيرد اما ممكن است متوجه خود فرد نيز شود.
پرخاشگري چيست ؟در واقع مي توان گفت در خودآزاري يا مازوخيسم فرد پرخاشگر از ايجاد درد و آسيب به خود لذت مي برد.
پرخاشگري معطوف به خود ممكن است به صورت خود كشي نيز جلوه كند كه اين حالت با خودآزاري فرق دارد كه فرد با مرگ خود قصد انتقام گرفتن، عذاب وجدان و درد دادن به ديگران را دارد.
عده اي از روانشناسان (مثلا فرويد) معتقدند پرخاشگري ذاتي بوده و در درون همه انسان ها به صورت يك نيروي نهفته وجود دارد كه در صورت عدم تخليه انباشته مي شود.
طرفداران ذاتي بودن پرخاشگري، ورزش كردن و تخليه انرژي از راه جامعه پسندانه را نقطه مقابل تخليه نامطلوب (يعني تخريب اموال و قتل) عنوان مي كنند.
عده  ديگري از نظريه پردازان نيز به نقش يادگيري در پرخاشگري معتقد بوده و مخالف ذاتي بودن آن هستند.
علت پرخاشگري چيست؟اصولا پرخاشگري در پاسخ به ناكامي رخ مي دهد، يعني زماني كه فرد در راه رسيدن به اهداف اش با موانع مواجه مي شود، رفتار پرخاشگرانه از خود نشان مي دهد.
در واقع فرد با رفتار پرخاشگرانه در مقابل ناكامي تا حدودي تسكين پيدا مي كند كه معمولا بعد از اين تسكين موقتي ( به جاي چاره انديشي و حل مسئله)، احساس پشيماني را تجربه خواهد نمود.
اما اين كه فرد بعد از ناكامي چه واكنشي نشان دهد تا حد زيادي به نوع تربيتي كه در خانواده داشته بستگي دارد.
تحقيقات نشان داده است كه كودكان پرخاشگر معمولا والدين پرخاشگري دارند كه از آن ها الگوبرداري كرده اند.
رفتار پرخاشگرانه ممكن است توسط ديگران و به خصوص در كودكي تقويت شده باشد.

اين كه بچه اي بعد از دعوا يا رفتار خشونت بار توسط والدين يا خواهر برادر هاي بزرگ تر تشويق شود و از رفتار پرخاشگرانه ي او به عنوان يك رفتار شجاعانه ياد شود،
مسلما باعث تقويت و ايجاد يك ذهنيت مثبت نسبت به اين رفتار خواهد شد.همچنين رسانه هاي گروهي به ويژه تلويزيون در تقويت رفتار پرخاشگرانه نقش بسزايي دارند.
تحقيقات نشان داده كه بازي هاي رايانه اي بخصوص در دانش آموزان منجر به افزايش رفتارهاي پرخاشگري در روابط شان با دوستان و محيط خانوادگي( خواهر و برادرها) مي شود.
نقش وراثت نيز در خصوصيات شخصيتي و رفتار پرخاشگرانه موضوعي است كه مورد قبول بسياري از نظريه پردازان مي باشد.
انواع پرخاشگري در روانشناسيپرخاشگري به صورت هاي مختلف بروز مي يابد، از جمله:
aggressive تهاجميassertive بيان كننده و آشكارpassive منفعلpassive-aggressive منفعل تهاجميمطالعه بيشتر انگليسي:
Goldstein, A.P.. (2004). The Psychology of Group Aggression. 10.1002/0470013451.
دسته بندي ديگر نيز به صورت زير است:
پرخاشگري جسماني چيستاين حالت كه با كتك زدن و آسيب فيزيكي همراه است در پسران بيشتر از دختران ديده مي شود.

منبع:كانون مشاوران ايران-پرخاشگري چيست و انواع پرخاشگري در روانشناسي pdf

رفتار با نوجوان پرخاشگر و بي ادب يكي از چالش هاي اصلي والدين مي باشد. به عنوان بزرگسال، انتظار داريم كه فرزندانمان به ما احترام بگذارند علاوه بر اين جامعه نيز از كودكان انتظار دارد كه محترمانه رفتار كنند.
به عبارت ديگر بسياري از حرف هاي ما از اين باور قديمي ناشي مي‌شود كه نوجوانان بايد مطيع، ساكت باشند و همانطور كه والدينشان مي‌گويند عمل كنند. با اين حال، هركسي كه بيش از يك ساعت در اطراف نوجوان باشد مي‌داند كه اغلب اينطور نيست. بنابراين سوال اصلي اين است كه:
چگونه مي‌توانيم انتظاراتمان از احترام با نياز فرزندمان به استقلال تطبيق دهيم؟
رفتار با نوجوان پرخاشگر و بي ادبچرا نوجوان پرخاشگري مي كند؟دلايل متعددي وجود دارد كه ممكن است نوجوان بي احترامي كند.
در ابتدا ممكن است متوجه نشود كه اين رفتار بي احترامي است. به عنوان مثال، زير سوال بردن تصميم والدين ممكن است بزرگسال را ناراحت كند اما براي كودك، ممكن است به سادگي راهي براي برآورده كردن نيازهاي او باشد.
دليل ديگر مي تواند اين باشد كه كودك در لحظه عمل مي كند بنابراين بر روي دستيابي به آنچه مي خواهد تمركز كرده و به اين واقعيت توجه نمي كند كه رفتار او در واقع نتيجه معكوس دارد و مشكل بزرگ تري را ايجاد مي كند.
برخي ديگر از بچه‌ها در مديريت استرس و احساساتي كه در مواجهه با محدوديت «نه» ايجاد مي شود، مشكل دارند و نمي‌توانند آن را مديريت كنند. نوجواني و هورمون‌ها هم خود وضعيت را دشوار تر مي كنند و باعث مي شوند كه احساسات و تحريك‌پذيري به سرعت تشديد شوند.
موارد زير در ايجاد و تشديد پرخاشگري نوجوان نقش زيادي دارند:
رفتار با نوجوان پرخاشگر و بي ادب- عزت نفس پايينقرباني قلدري يا فشار مداوم و ناسالم همسالان
تعارض درون خانوادهرويداد آسيب زامرگ يكي از عزيزانمسائل مربوط به فرزندخواندگيسوء مصرف موادطلاقتجاوزغم و اندوهرفتار با نوجوان پرخاشگر و بي ادبرفتار با نوجوان پرخاشگر و بي ادب۱٫ تصميم بگيريد كه كدام رفتارها بايد مورد توجه قرار گيرند.اكثر نوجوانان حداقل چند بار در زندگي رفتارهاي پرخاشگرانه را نشان داده اند. ولي برخي از رفتارها را مي توان جدي نگرفت و رها كرد.
به جاي چيزهاي كوچك بر روي مسائل بزرگ‌تر بي‌احترامي تمركز كنيد (مانند فرياد زدن، فحش دادن، به هم كوبيدن درها، فرياد زدن «از شما متنفرم») به عنوان والد اين شما هستيد كه بايد انتخاب كنيد چه رفتارهايي مهم تر هستند و روي آن ها كار كنيد.
سعي نكنيد تمام رفتارهاي فرزند خود را تغيير دهيد زيرا اين كار باعث استرس و مقاومت شديد فرزندتان مي شود.

۲٫ مسئوليت بي احترامي به فرزندتان را به عهده نگيريد.يكي از دلايلي كه  نوجوان پرخاشگر و بي ادب ما را اذيت مي كند اين است كه اغلب احساس مي كنيم اين بازتابي از عدم تربيت ماست.
در اكثر مواقع فرزندان فكر مي كنند كه اگر فرزندم اينگونه رفتار كند، ديگران فكر مي كنند من چه نوع پدر و مادري هستم؟ با دقت به ياد داشته باشيد كه رفتار فرزندتان بازتابي از اوست نه شما.
رفتار با نوجوان پرخاشگر و بي ادبژانويه 24, 2023۱۵ رفتار با نوجوان پرخاشگر و بي ادب۴٫ براي فرزندتان تعريف كنيد كه بي احترامي چيست.با كودك خود در مورد اينكه كدام رفتار محترمانه است و كدام رفتار غير قابل احترام صحبت كنيد. ما اغلب از فرزندانمان انتظار داريم كه همه چيز را بداند بدون اينكه به او بگوييم.
در واقع بايد به آن ها بگوييد «وقتي سر من فرياد مي زنيد، اين بي احترامي است.» تصور نكنيد كه فقط به اين دليل كه فرزند شما به سنين نوجواني رسيده است همه چيز را درك مي كند و ديگر نيازي نيست به او بگوييد.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-۱۵ رفتار با نوجوان پرخاشگر و بي ادب

راهكارهاي طلايي درمان اختلال پرخاشگري و آسيب ها و باورهاي غلط در مورد آن بيان شده است.
معني پرخاشگري چيست و با آن چه كنيم؟پرخاشگري به رفتاري اطلاق مي شود كه هدف آن آسيب رساندن به ديگران است.
همه ي ما تا حدودي با پرخاشگري چه از جانب خود و چه ديگري، آشنا بوده ايم.
معمولا آن چه كه به همراه اين مفهوم در ذهن ما تداعي مي گردد، آسيب ها و خسارت هايي است كه فرد مقابل تجربه مي كند.
اما اين آسيب ها فقط شامل محيط يا فرد مقابل نبوده و شخص پرخاشگر نيز از پيامد هاي مخرب و آسيب رسان رفتار خود مصونيت ندارد.
اين موضوع را افراد پرخاشگري كه خود رفتار آسيب رسان داشته، اعتراف نموده اند كه از رفتار خود پشيمان و آسيب ديده اند.
پرخاشگري نه فقط در انسان بلكه در ميان حيوانات نيز به وفور ديده مي شود كه تا حدودي ضامن بقاي آن هاست( جهت تصاحب قلمرو، شكار و…).علي رغم اين كه خشم در وجود همه ي ما قرار دارد و در موقعيت هاي خاص نيز سودمند است، آن چه كه براي بشر دردسر ساز مي شود، نبود مهارت هاي مديريت و كنترل خشم و پرخاشگري است.
پرخاشگري تا حد زيادي تحت تاثير يادگيري قرار دارد بخصوص محيط هاي خانوادگي و اجتماعي كه در آن پرخاشگري به وفور مشاهده و آموخته مي شود.
پرخاشگري طيف گسترده اي از رفتارهاي آسيب رسان ساده تا مجموعه اي رفتارهاي يك يا چند نفره را شامل مي شود.
مثلا بي توجهي يا پاسخ سلام را ندادن تا توهين و زد و خوردهاي جسماني گروهي در طبقه ي رفتار پرخاشگرانه جاي مي گيرند.
اختلال پرخاشگري در سنين مختلفبعد بررسي گروه سني به راه هاي درمان اختلال پرخاشگري مراجعه كنيد.
پرخاشگري در دو سال اول زندگياگرچه خشم در كودكان مانند خشم در بزرگسالان نيست اما جالب است بدانيد كه تحقيقات نشان داده اند كه كودكان در پايان اولين سال زندگي خود خشم را درك و ابراز مي كنند.
رفتار پرخاشگرانه يك كودك ممكن است شامل پرت كردن و هل دادن يا ضربه زدن باشد!
با افزايش سن اين موضوع شكل واضح تر و شديد تري به خود مي گيرد، به عنوان مثال وقتي چيزي را از دست يك كودك دوساله مي گيريد ممكن است رفتار توام با خشم و ناراحتي از خود نشان دهد.
پرخاشگري در دورران پيش دبستانيبا افزايش تعامل با خواهر برادر ها و همسالان در اين دوره، شاهد افزايش رفتار پرخاشگرانه كودك خواهيم بود.
در اين مرحله بخصوص پرخاشگري وسيله اي (به دست آوردن يك وسيله از طريق پرخاشگري) بيشتر ديده مي شود.
با افزايش سن كودك پرخاشگري از حالت جسماني به  پرخاشگري كلامي تمايل پيدا مي كند.
پرخاشگري در كودكان دبستانيدر اين سن كه همه تا حدودي كنترل پرخاشگري جسماني را آموخته اند، همچنان از ساير روش هاي پرخاشگرانه استفاده مي كنند.
براي درمان اختلال پرخاشگري به انتها نوشته مراجعه كنيد.
پرخاشگري در دوران بلوغدر اين دوره كه قلدري يك مشكل رايج آن در هر دو جنس است پرخاشگري اغلب با افراد صاحب قدرت بخصوص والدين ديده مي شود.
برخي نوجوانان نيز براي دست يابي به اهداف خود از روش پرخاشگرانه به عنوان يك روش كاربردي جهت تسليم ديگران استفاده مي كنند كه اين تا حد زيادي به تربيت و جو حاكم در خانواده و يادگيري فرد بستگي دارد.
باورهاي غلط در مورد پرخاشگري چيست؟باورهاي نادرستي در مورد پرخاشگري وجود دارد كه باعث ادامه يافتن يا افزايش چنين رفتاري مي گردد، شامل:
۱_ تخليه خشم لازم و ضروري استخيلي ها فكر مي كنند كه تخليه كردن خشم با رفتار پرخاشگرانه اقدامي ضروري و در جهت سلامتي شان است.

اگرچه در موارد خاص مثلا با توصيه روانشناس، فرد به انجام رفتارهايي سازنده مثلا ورزش جهت تخليه انرژي و خشم مي پردازد،
اما به طور كلي تخليه خشم و ابراز پرخاشگري در زندگي روزمره چيزي جز افزايش خشم و مشكلات ناشي از آن را در پي ندارد.
۲_ واكنش و رفتار پرخاشگرانه، در زمان عصبانيت و خشم غريزي و غيرقابل كنترل است:طبق اين باور، پرخاشگري رفتاري ذاتي و ريشه در وراثت ما داشته كه نمي توان از پس آن برآمد،
برعكس اين باور رايج، اكثر رفتارهاي ما آموختني و بر اثر يادگيري بوده، در نتيجه چنين باوري صرفا جهت توجيه و سلب مسئوليت فرد پرخاشگر است.
۳_ در شرايط ناكامي و ناراحتي، نشان دادن رفتار پرخاشگرانه رفتاري طبيعي استاگرچه در مواقعي كه دچار سردرگمي، ناكامي و ناراحتي مي شويم، به احتمال بسيار بالاتري به رفتار پرخاشگرانه تمايل داريم،
اما اين موضوع كه در چنين شرايطي چه واكنشي از خود نشان بدهيم، تا حد زيادي به يادگيري هاي گذشته بخصوص نوع تعبير و تفسير ما از موقعيت بستگي دارد.
مثلا وقتي پشت ترافيكي سنگين قرار گرفته ايد اين كه رفتار پرخاشگرانه نشان دهيد يا شروع به گوش دادن راديو نموده و صبر پيشه كنيد بستگي به تفسير شما از اين واقعه دارد.

منبع:كانون مشاوران ايران-راهكارهاي طلايي درمان اختلال پرخاشگري

همه ما شاهد رفتار پرخاشگرانه در محيط اطراف مان بوده ايم. حال مي خواهيم علت پرخاشگري و بي صبري را بررسي كنيم.
رفتاري كه قصد آن آسيب رساندن، قرباني كردن و آزار و اذييت ديگري بوده، كه به نحوي جهت تخليه خشم صورت مي گيرد.
پرخاشگري چه رفتاري است؟پرخاشگري رفتاري است مخرب و معمولا زماني صورت مي گيرد كه افراد نمي توانند از طريق روش هاي معمول و منطقي به هدف مورد نظر خود دست يابند.
طبق يك فرضيه، پرخاشگري زماني رخ مي دهد كه فرد در رسيدن به اهداف اش با مانع مواجه شود و نتواند با مشكلات موجود سازگار گردد.
پرخاشگري مي تواند به صورت جسماني (لگد زدن، گاز گرفتن)، كلامي (توهين، ناسزا و تحقير كردن) و نيز رابطه اي (شايعه پراكني و قهر كردن) ابراز گردد.
همچنين هدف يا جهت پرخاشگري نيز ممكن است به جهت درون يا جهت بيروني باشد.
در پرخاشگري با جهت درونيخشم دروني باعث عصبانيت و احساس نارضايتي از خود مي شود، در اين حالت فرد ممكن است دچار خشم فروخورده و در نتيجه آن افسردگي شود.
در پرخاشگري با جهت بيرونيفرد خشم و عصبانيت خود را روي محيط بيروني( لگد زدن، پرتاب كردن اشياء)، ابراز مي كند.
پرخاشگري در افراد مختلف به ميزان كم يا زياد رخ مي دهد كه اين تا حدودي تحت تاثير ويژگي هاي شخصيتي، نوع تربيت، برخورد خانوادگي و همچنين آموزش و يادگيري(از طريق خانواده، رسانه هاي فرهنگي و…)مي باشد.
آن چه كه مسلم است اهميت كنترل اين رفتار آسيب رسان و مديرت مهارت خشم و پرخاشگري مي باشد.
مهم ترين نشانه هاي پرخاشگرينشانه هاي فيزيولوژيكي پرخاشگري:
تند شدن و شتاب نبض،كلفت شدن رگ هاي پيشاني،گردن و پشت دست،جريان خون با سرعت بالاتر ودر نتيجه برافروخته شدن رنگ صورت و قرمز شدن چشم ها،عرق كردن،انقباض و سفت شدن عضلات،گشاد تر شدن سوراخ بيني،تنفس بريده بريده و صدا داراز جمله نشانه هاي بدني پرخاشگري است.
در حالت خشم و پرخاشگري معمولا فرد از نظر حواس بدني دچار ضعف مي شود، مثلا درست متوجه صداها نمي شود، همچنين از تشخيص خوب و بد يا مفيد و مضر ناتوان مي گردد.

نشانه ها و تاثيرات رواني اجتماعي پرخاشگري: اگرچه پرخاشگري در مقابل ناعدالتي و صيانت از ذات خود ضروري بوده و افرادي كه فاقد اين صفت هستند معمولا زيردست، فرمان بردار و مورد ظلم هستند،
اما اگر پرخاشگري شكل نابهنجار به خود گيرد يا از حالت اعتدال خارج شود، باعث زيان هاي رواني اجتماعي زيادي مي گردد.
از جمله عوارض رواني اجتماعي پرخاشگري مي توان به  احساس پشيماني، گناه و اضطراب در كنار رفتارهاي مخرب اجتماعي كه به روابط و ساير ابعاد زندگي فرد آسيب مي رساند، اشاره نمود.
تفاوت پرخاشگري با خشم و شجاعت چيست؟پرخاشگري و جرات ورزي: معمولا رفتار جرات ورزانه با رفتار پرخاشگرانه اشتباه گرفته مي شود.
جرات ورزي به رفتاري اطلاق مي شود كه فرد جهت دفاع از حقوق و متعلقات ( دارايي ها) خود انجام مي دهد.

منبع:كانون مشاوران ايران-علت پرخاشگري و بي صبري